Z tego względu, że całkiem niedawno mieliśmy święta, czas magiczny i tajemniczy, mieliśmy też pożegnanie starego Roku i wchodzimy stopniowo w Nowy- nadal niektórzy z nas żyją tymi chwilami. Dlatego postanowiłem, by i tutaj pojawiło się coś co sprawi, że człowiek zatrzyma się na chwilę, poczyta i pomarzy- ale niech będzie to na temat- czyli nic więcej jak nasze Zjawiska Atmosferyczne- tym razem w poezji 
Zamieszczę tu kilka moich wierszyków, wierząc, że i inni dopiszą tu Swoje próby poetyckie, nie jeden z nas, próbował zatrzymać swoje myśli na kartce papieru
Zatem macie okazje, by wyjąć je z szuflady i podzielić się nimi z nami. Zachęcam do wspólnej zabawy z j.polskim i Zjawiskami Atmosferycznymi-bo i jedno i drugie bardzo lubię i cenię. 
MGŁA...
Szedłem drogą we mgłę,
zewsząd otaczała mnie nicość
a ja..tonąłem w ciemnościach zapomnienia.
Zapomniany przez Świat,
przez szczęście, przez życie zapomniany,
Szedłem drogą bezkresną,
gdzie zatrzymał się czas,
gdzie nie liczył się czas.
Szedłem przez mgłę,
tonąc w ciemnościach zapomnienia...
''WIELKIE TAJEMNICE WIATRU''
Boję się otworzyć oczy...
Nie chcę oglądać dzieł zła.
Boję się otworzyć ust...
Bo nie chcę w was siać trwogę.
Boję się odsłonić uszy...
Bo nie chcę, słuchać odgłosów goryczy
Nie ujrzycie mego spojrzenia,
nie usłyszycie mojego głosu,
nie zobaczycie mnie słuchającego.
Bo jestem wiatrem, który tylko wieje.
Nie spojrzę i nie przemówię,
nie będę też słuchał...
Zobaczycie mnie pośród liści drzew,
na wodnej tafli,
dotknę waszych policzków, potargam włosy.
Ukołyszę wasze dzieci do snu.
Bo jestem wiatrem,
który nie patrzy, nie mówi, nie słucha.
Jestem wiatrem, który ma wielkie tajemnice.
Gdzieś tam na niebie,
pośród jasnych gwiazd
i Księżyc pisze wierszem
nie mogąc w nocy spać.
I gwiazdy mrugają do siebie
Gdy wieczorne wstają zorze
I one myślą, że o tym nie wiem
gdy tak sterczę na dworze.
I mną targa czasem.
Tęsknota tak wielka, że nie wiem
Twój obraz maluje nad lasem
Na rozgwieżdżonym niebie
''BURZA''
W nocy, w oddali
I w nieba przestworzach
usłyszał nagle
cichy grzmot
chłopak mały...
Niebo błysnęło, światłem ogromnym,
Gdy po chwili...
Głośniej grzmieć zaczyna
Młody chłopiec, swe kroki,
w domu stronę, szybko skierował.
Na jego czoło spocone,
krople deszczu
kapać zaczęły,
By po chwili już strugą spłynąć
a wiatr tymczasem
na gałęziach drzew,
przygrywał do odgłosów burzy...
Do zobaczenia na stronach POA- pozdrawiam
Zdjęcia poza pierwszym: PAP.
